W omawianej sprawie ZUS stwierdził, że osoba, jako pracownik u płatnika składek nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia określonego w administracyjnej decyzji
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż pracownica zgłoszona do ubezpieczeń społecznych od wskazanego w decyzji momentu, złożyła wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych analizując czy pomiędzy pracodawcą a pracownikiem doszło do faktycznego zawarcia umowy o pracę uzyskał opis sytuacji przedstawiony przez płatnika mówiącego o tym, że zatrudnienie tego pracownika na nowym stanowisku księgowej było efektem konieczności rozpoczęcia prowadzenia pełnej księgowości ponieważ firma przekroczyła określone przychody. Pracownica posiadała stosowne kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Pracę wykonywała w siedzibie pracodawcy , przy korzystaniu z systemu komputerowego, który nie wymagał podpisu .Praca była świadczona z dala od innych pracowników. Po przejściu na zwolnienie lekarskie prowadzenie księgowości zostało z powrotem przejęte przez pracodawcę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy wystawione zostało dopiero później, tj. gdy, pracownica była już osobą niezdolną do pracy.
ZUS stanął na stanowisku, że zawarta między stronami umowa o pracę miała na celu wyłącznie włączenie pracownicy do systemu ubezpieczeń, a nie prawdziwy zamiar jej realizacji. Zatrudnienie pracownicy, która bardzo szybko stała się niezdolną do pracy, było spowodowane chęcią jej zabezpieczenia materialnego, bez woli realizacji umowy, co powoduje, że umowa ta jest nieważną w świetle art. 83 § 1 k.c. gdyż zawarta została dla pozoru i nie powinna wywoływać skutków przewidzianych w art. 6 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Pracodawca i pracownica wnieśli odwołanie od powyższej decyzji organu rentowego domagając się jej zmiany poprzez ustalenie, że odwołujący się, będąc pracownikiem u pracodawcy podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Odwołujący wnieśli również o ewentualne uchylenie zaskarżonej decyzji.
Strony podniosły, że stosunek pracy był faktycznie świadczony zgodnie z kodeksem pracy; ubezpieczona codziennie przychodziła do biura i realizowała zlecone jej zdania. Podpisywała również listy obecności oraz karty szkolenia. Zaprzeczyli jednocześnie, że nawiązanie stosunku pracy miało na celu wyłącznie objęciem ubezpieczonej ubezpieczeniem społecznym.
Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonej i pracodawcy.
pracodawca do prowadzenia działalności gospodarczej zatrudniał przeważnie dwie osoby do obsługi stacji paliw na podstawie umów zlecenia; nie zatrudniał pracowników na podstawie umów o pracę.
Sąd Okręgowy stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie bezspornym było, iż płatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Niekwestionowanym było, że między stronami doszło do formalnego zawarcia stosunku pracy.
Sąd Okręgowy ocenił, że stosunek pracy zawarty został dla pozoru, co znalazło potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym np. analizie zeznań świadków i ubezpieczonych.
W ocenie Sądu Okręgowego, że wbrew twierdzeniom ubezpieczonej zawierając stosunek pracy bezsprzecznie wiedziała, że jest w ciąży, co wykazuje pozyskana dokumentacja z Poradni Ginekologicznej. Sąd I instancji uznał przedmiotową dokumentację za w pełni wiarygodną.
Sąd Okręgowy zważył, iż celowość zatrudnienia ubezpieczonej dyskredytuje przede wszystkim fakt, że nie posiadała ona kwalifikacji ani doświadczenia do pracy na takim stanowisku.
Masz problem z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych - prawnicy z serwisu prawny24.pl pomogą online -
prawnik online.